အေရးမၾကီးလွ်င္ အခန္းတံခါး မေခါက္ပါႏွင့္
ငါ ဆက္အိပ္ ပါရေစ ...
မေန႔တညလံုး ပုလင္းတစ္လံုးနဲ႔ နပန္းလံုး
နံက္ေရာက္ေတာ့ ငါရွံုးသြားတယ္ ... ....
ေခါင္းေတြအံုခဲလို႔ ျပသနာေတာ့ မရွိပါဘူး
သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ဘလက္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔
ဆက္မိုက္ရဲတယ္ ....
သြားပြတ္တံနဲ႔ သဘက္ယူျပီး
အခန္းတခါးကိုဖြင္႕ ၿပင္ပေလတခ်ို႕နဲ႕
မိတ္ဆက္ ... ...
ယေန႕ဆိုတာၾကီးကို ႏွုတ္ခြန္းဆက္လိုက္တယ္.
မဂၤလာပါ ... ... ...
... စမ္းေရသံ ......
Thursday 27 December 2007
ေန႔သစ္နံက္ခင္း
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 Comments:
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းၾကီး... ဒီကဗ်ာကိုျမင္ေတာ့ နင့္ကိုငါသတိရတယ္။ ဟိုးအရင္က အရမ္းခင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို မေတြ႕ရတာ ႏွစ္ေပါက္ျပီနဲ႔ တူပါရဲ႕။ ဒီကဗ်ာေလးကို ဘေလာ့ခ္ေပၚ မေရာက္ခင္ကတည္းက ငါသိခဲ့တယ္။ နင့္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲက ကဗ်ာေလးေတြကို ခံစားေပးခ်င္ပါေသးတယ္ သူငယ္ခ်င္း...
nice one =]
Post a Comment